Omdat ik merk dat er reacties zijn dat dit gebied nog voor een aantal onbekend is, volgt er hier wat informatie.
Om te beginnen een kaartje.
En nog een kaartje.
De Wimmenummerduinen vormen de grootste aaneengesloten natuurkern van het Noordhollands Duinreservaat. Tot begin jaren negentig was het gebied particulier bezit. Eigenaar jonkheer Six gebruikte het als jachtgebied en liet geen vreemden toe. Provincie en
PWN kochten het gebied op een veiling om het te behouden als natuurgebied. Er werd met goedkeuring van de Staten een inrichtings- en beheerplan opgesteld en het gebied werd opengesteld voor wandelaars.
De Wimmenummerduinen herbergen een aantal bijzondere zaken. Door het gebied loopt de overgang van kalkarme naar kalkrijke grond (noord – zuid). Dat levert bijzondere plantenzones op. Daarnaast ontbreken verharde paden. Vanuit de zeereep stuift zand over de duinen: de
noodzakelijke dynamiek die duinen levend en vitaal houdt. In tegenstelling tot elders zien de Wimmenummerduinen er dan ook nog uit als echte duinen. Er heeft in het verleden geen bebossing plaatsgevonden en dat maakt de natuurbeleving bijzonder. Prachtige uitzichten en avontuurlijke voetsporen kenmerken het gebied. De liefhebber van ongerepte natuur kan hier zijn hart ophalen.
Bij Egmond aan Zee ligt het zeedorpenlandschap; een bijzonder gebied met honderden kleine landjes waarop de ‘derpers’ van oudsher aardappelen, groenten en ook bloemen telen. Door de landjes te ontgraven kwam men dichter bij het grondwater, nodig voor de groei van gewassen.
Juist die hoogteverschillen en het gevarieerde menselijk gebruik zorgen voor bijbehorende, unieke natuurwaarden.
PWN werkt aan het behoud en versterken van de bijzondere kwaliteiten van het gebied, voor mens en natuur. Een deel van het gebied is in de broedtijd gesloten voor publiek. De fraaie route langs de zeereep is het hele jaar toegankelijk. Conform besluiten van de provincie worden
in 2009 de laatste zomerhuisjes bij het Zandgat en het Wout verplaatst naar de Nollenvallei.
De titel van dit artikel is ‘(Geen) fietspad door Wimmenummerduinen’. De door sommigen gewenste aanleg van een verhard fietspad langs de zeereep maakt een einde aan de dynamiek van stuivend zand en de bijzondere beleving voor wandelaars. Daarnaast brengt de aanleg een sterke aantasting van het oorspronkelijk reliëf met zich mee en een aantasting van de cultuurhistorische kwaliteit van het zeedorpenlandschap. PWN zendt deze boodschap al vijftien jaar uit. Even oud is de roep om een fietspad door het gebied. Aan deze wens lag het ontbreken
van een veilige fietsverbinding tussen Egmond aan Zee en Bergen aan Zee ten grondslag. Inmiddels is hierin voorzien met de aanleg van een (gescheiden) fietspad langs de Herenweg.
In de afgelopen jaren hebben diverse gedeputeerden, burgemeesters, wethouders, raadsleden en belanghebbenden de Wimmenummerduinen bezocht en heeft PWN laten zien waarom we geen fietspad door de duinen heen willen. Men was het ermee eens dat gestreefd wordt naar
een fietspad door de duinen in de vorm van een recreatieve route in de binnenduinrand. PWN gaat ervan uit dat deze afspraken worden nagekomen. Met de wens van recreanten om niet langs de Herenweg te hoeven fietsen wordt rekening gehouden. De gemeente werkt momenteel
aan een fietspad in de binnenduinrand, deels op bollengrond.
Bron: PWN.NL
Hier volgt nog een leuk stukje uit een lokaal Nieuwsblaadje Contact met de Egmonden.
Hemels geschenk uit de duinen
'Om de Noord' verhaalt van historisch zeedorpenlandschap.
EGMOND AAN ZEE - Ruim twee jaar lang toog Gerjan Zwaan met zijn camera de duinen in om alle leden van Duinlandjesvereniging De Noord op de gevoelige plaat vast te leggen. Dat resulteerde in een geweldig boek waarin de 310 landjes die het zeedorpenlandschap rijk is, met hun huidige gebruikers, vereeuwigd zijn. Een uniek document, dat een helder beeld geeft van het waardevolle cultuurhistorische erfgoed dat het zeedorpenlandschap is.
In de valleien van de Wimmenummerduinen werden rond 1850 vele akkertjes aangelegd. De jaren daarna groeide het aantal duinlandjes gestaag. Aardappelteelt in de duinen vormde een welkome aanvulling op het schaars voorhanden zijnde voedsel in het vissersdorp. En zo ontstond het zeedorpenlandschap, waarvan het gebied bij Egmond een van de laatst bewaard gebleven is. Gebruikers van de landjes richtten vijfentwintig jaar geleden Duinlandjesvereniging De Noord op. De presentatie van het boek van voorzitter Gerjan Zwaan vormde afgelopen vrijdag een geweldige manier om dit jubileum te vieren.
Hemels geschenk
"De aardappel werd een hemels geschenk genoemd", vertelt Gerjan. "Aardappels bleken prima te groeien op de arme duingrond. Ze zorgden voor gevulde magen in Egmond, maar waren ook een bron van inkomsten. De teelt van aardappels werd afgewisseld met die van veldsla. Het zaad daarvan werd geoogst en naar Frankrijk geëxporteerd. Ook daarmee verdienden ze wat bij. Eigenlijk waren de landjes onontbeerlijk voor een gezin. Er kwam een groot deel van de dagelijkse levensmiddelen vandaan. Naast de aardappelteelt stroopten ze er konijnen, hielden soms varkens of geiten en plukten bramen."
Historie
Veel valleien zijn vernoemd naar hun eerste ontginner, verwijzen naar omstandigheden ter plaatse of zijn vernoemd naar verre oorden die een belangrijke plaats in het wereldnieuws innamen. Op de kaarten zijn namen te vinden als Jan Rijnesdal, Jan Dirk zijn Dal, Transvaal en Kroonstad. De naam Starrenvlak verwijst naar de stern die daar haar broedgebied had. "In het boek heb ik in de eerste twee hoofdstukken een beschrijving gegeven van de historische band tussen het kustdorp en het duin. Oude kaarten en luchtfoto's geven daarbij een mooi overzicht van het gebied."
Thuis in duin
De duinlandjes met hun schuurtjes, keetjes of schaftwagens vormen een dorp in het duin. "Het is eigenlijk een dorp in een dorp", zegt Gerjan. "Sommige Egmonders zijn vaker op hun landje te vinden dan thuis. Voor velen is het ook echt een thuis. Ik ging zelf als kleine jongen al met mijn vader mee. Het is een unieke samenleving met een heel eigen karakter."
Fotoboek
Om de Noord, Het zeedorpenlandschap van Egmond aan Zee is uiteindelijk een uniek fotoboek geworden. "Mijn eerste idee was om het 'De man en zijn keet' te noemen", lacht de schrijver. "Ik heb van iedereen foto's gemaakt waarop zowel het landje, als de keet, als de gebruiker te zien is. Daardoor krijg je een volledig beeld van de verschillende leden. Interviews vullen het plaatje aan. Vooral oudere leden hebben verhalen die van onschatbare waarde zijn. Over de manier waarop er vroeger gewerkt werd, natte en droge jaren en veel anekdotes uit vroeger tijd."
Herinneringen
Anekdotes komen overigens ook veelvuldig van de schrijver zelf. Een daarvan betreft een herinnering aan de legendarische jachtopziener Jaap de Waard, alias Jaap Joet. Net als veel anderen stroopte de vader van Gerjan konijnen in het duin. Daarbij werd hij regelmatig door de Joet in de gaten gehouden. "Wij liepen als kinderen vaak met vader door de verboden Kweek naar het Woud, naar het cafeetje van Coop Reinierse om daar een reep chocolade of een rol drop te kopen. Op een keer komt de Joet ons daar tegemoet. Vader haalde een doos Agio's uit zijn zak en roept uitdagend: "Een sigaartje, de Waard?" De Joet kijkt hem woest aan, trekt zijn boekje en potlood en snauwt: "Je naam, Zwaan!" Het zou nooit meer goed komen tussen die twee."
Wat het precies is weet ik niet maar het ziet er wel leuk uit.
