Texel 3
Laatste blogje van Texel.
Bij de Staart
liep nog een zijweggetje, daar zaten deze Tureluurs, met hun mooie oranje poten.
Tapuiten zijn op de grond levende vogels van rotsige hellingen, toendra's, droge graslanden, duinen, hoogvenen en heidevelden. Deze lijsterachtigen broeden in holen; het nest bevindt zich vaak in een konijnehol. Het uit insekten en ander klein gedierte bestaande voedsel wordt liefst op schaars begroeide, insectenrijke plaatsen verzameld. Tapuiten zijn trekvogels en overwinteren op de Afrikaanse savannen.
Bron: Vogelbescherming.
Op het hele eiland kwam je Gele kwikstaarten tegen, we hebben wel 3 soorten gezien, maar vast leggen was nogal lastig. Zeker omdat Xander niet het geduld heeft wat ik hier voor kan opbrengen, het was evengoed heel knap van hem om de hele dag hier mee bezig te zijn.(7 jaar)
De gele kwikstaart is een vogelsoort met een groot verspreidingsgebied. Gele kwikstaarten hebben een voorkeur voor open landbouwgebieden met een dichte vegetatie van 40 tot 65 cm. hoogte. Het zijn insecteneters. 'Gele kwikken' wippen de staart regelmatig met felle schokkende bewegingen op en neer: het typische 'kwikken' van de staart.
Vogeltaxonomen onderscheiden tenminste 10 verschillende ondersoorten; al met al een gecompliceerde groep van verwanten. Van de Engelse gele kwikstaart (M. flavissima) is de status onduidelijk. Sommigen onderscheiden deze als een aparte soort, anderen classificeren deze als ondersoort van de gele kwikstaart. Bron:vogelbescherming.
We hebben samen echt het hele eiland gehad, begonnen bij het Wagejot, toen naar de Staart via de halve polder, en daaropvolgend de Slufter helemaal gelopen tot aan de zee. Toen nog naar de Robbenjager, van de Robbenjager weer naar het Wagejot, we hadden nog wat tijd dus nog even achter het gebied gekeken bij de boot.
Bij de Slufter vlogen volgens mij Veldleeuwenrikken en wat in het volgend verhaal staat klopt helemaal, over hun vlucht zang.
Geen heideveld is compleet zonder veldleeuweriken. De uitbundig klinkende zang kan op mooie dagen in het voorjaar van grote hoogte gehoord worden. De mannetjes maken spectaculaire zangvluchten. Eerst klimmen ze tot een hoogte van soms meer dan honderd meter, luid zingend schroeven ze weer omlaag om bij het vrouwtje in de buurt te landen. Helaas gaat het de laatste decennia niet goed met de veldleeuwerik en verdwijnt de uitbundige zang langzaam maar zeker uit de lucht. Verschillende ontwikkelingen in het landelijk gebied, heiden en duinen zijn daarvan de oorzaak en de afname lijkt nog altijd niet minder te worden.
Was nog lastig focussen, met al die grassprietjes.
Zoek het vrouwtje Veldleeuwerik.
Op weg naar de Horspolders kwamen we langs de Petten, daar zaten deze jonge Grauwe ganzen.
En als laatste de Rosse Grutto kwam talrijk voor op Texel, ook veel in de weilanden samen met de Regen Wulp.
We hebben een geslaagde vader zoon dag gehad op Texel, zeker voor herhaling vatbaar.
volgende blog gaat over Steenlopers en Paarse strandlopers.
bedankt en tot ziens.
