donderdag 25 oktober 2012

Melksteelmycena



 
De melksteelmycena (Mycena galopus) is een schimmel uit de familie Mycenaceae. De soort komt in Nederland voor.

De melksteelmycena heeft een kegel- tot klokvormige hoed van 1-2 cm breed. De hoed is wit en fijngestreept door de lamellen, die enigszins door de hoed heen zichtbaar zijn. De lamellen zijn wit, staan breed uiteen en zijn aangehecht. De tot 8 cm hoge steel is slank (2-3 mm), glad en licht van kleur. Bij beschadiging scheidt de steel een wit melksap af, wat de soort zijn naam heeft gegeven.



 
 

 Er zal gerust nog een ander soort tussen staan maar het is best moeilijk om uit te zoeken wat wat is.

 
 
 Er staan er ook best veel als een paartje.

 
Of alleen.
 
 
 
 





 



Tot het volgende blog.
 
 


maandag 22 oktober 2012

Amethistzwam (Heilooërbos)

De amethistzwam (Laccaria amethystina), ook wel rodekoolzwam genoemd, is een zwam uit het geslacht van de fopzwammen, een plaatjeszwam zonder manchet. De plant is vanwege de kleur genoemd naar de kwartsvariëteit amethist.
 
 
De kleur kan wel sterk variëren naargelang van de weersomstandigheden.
Die ik gevonden heb zijn erg paars.

 
 
 
Omdat het vruchtlichaam een kleurenpalet heeft dat vergelijkbaar is met de  rode kool (lila tot violet), wordt de amethistzwam ook wel rodekoolzwam genoemd. De hoed van een volwassen exemplaar heeft normaal een diameter tussen 1 en 4 cm alhoewel er ook specimen zijn met hoeden tot maximaal 6 cm diameter. De hoogte kan 10 cm worden. De sporen van de amethistzwam zijn 7-10 µm groot, maar hebben uitsteeksels tot twee µm lang.
 

De amethistzwam is eetbaar, maar heeft niet al te veel smaak. Toch zou hij volgens bepaalde bronnen een vrij hoge concentratie arseen bevatten. Dat is genoeg voor mij om er af te blijven…


 
 
De amethistzwam is een fopzwam die terug te vinden is in bossen en lanen op diverse grondsoorten. Vaak wordt hij teruggevonden onder beuk en eik, soms ook in naaldbossen.
 
 


De amethistzwam is een algemeen voorkomende fopzwam, die in de zomer tot herfst aangetroffen kan worden.




 
Info heb ik van wikipedia.
 
Tot het volgende blog.
 
 

donderdag 18 oktober 2012

De Vliegenzwam in de Fransman



De vliegenzwam   (Amanita muscaria)



Vliegenzwammen groeien vaak in nauwe associatie (symbiose) met berk, tamme kastanje. Ze vormen een ectomycorrhiza, wat betekent dat het mycelium niet binnendringt in de wortels van de boom, maar de haarwortels aan de buitenkant omgeeft.

De bekendste verschijningsvorm van de vliegenzwam is een donkerrode hoed met witte stippen. De witte stippen zijn restanten van het algeheel omhulsel (velum universale) waarin de paddenstoel 'opgesloten' zat, voordat hij uit de grond omhoog kwam. Deze spoelen bij regenachtig weer vrij snel van de hoed. De kleur van de hoed is echter variabel en kan variëren van rood tot oranje met gele tinten
 




 
De hoed wordt 5-15 cm breed. Het vlees, de plaatjes en sporen zijn wit. De sporen zijn niet amyloïd en elliptisch van vorm. Op de witte steel zit meestal een duidelijke ring en aan de onderkant een (vlokkige) beurs. Vliegenzwammen kunnen voorkomen vanaf juli tot en met de late herfst, met een hoogtepunt rond eind augustus.

Van het rode vlies op de hoed (het gedeelte van de zwam dat het vergif, muscarine, zou bevatten) zou een vliegendodend middel kunnen worden gemaakt (een mogelijke verklaring van de naam vliegenzwam). Sommigen hebben een verband gezien met hallucinaties van door de lucht vliegen bij inname, maar dit is etymologisch onjuist. Naast muscarine bevat de vliegenzwam nog een aantal andere toxische verbindingen, waarvan sommige hallucinogeen zouden zijn. De toxiciteit van deze paddenstoel wordt in de volksmond vaak overdreven - van aanraken zijn geen nadelige gevolgen te verwachten. Toch kan het opeten van een hele paddenstoel voor bijvoorbeeld een kleine hond in enkele uren fataal zijn.
 



 
Toch is de vliegenzwam minder giftig dan veel mensen denken. Hij wordt al lang gebruikt door verschillende volken, onder andere in Lapland waar soms één vliegenzwam werd geruild tegen één rendier. De vliegenzwam heeft namelijk bedwelmende en hallucinogene effecten en werd vaak gebruikt in rituelen. Men kan hem vers of gedroogd opeten of roken. De hele paddenstoel bevat werkzame stoffen, maar de concentratie daarvan is het hoogst in de rode hoed. De belangrijkste werkzame stoffen in de vliegenzwam zijn muscimo, muscazone en iboteenzuur. Vliegenzwammen bevatten ook het giftige muscarine, maar als de zwammen gedroogd worden verdwijnt dit.
 



 
In Nederland valt de vliegenzwam onder de werking van de Opiumwet ondanks het feit dat er geen risicobeoordeling heeft plaatsgevonden ten aanzien van paddenstoelen die van nature muscimol en iboteenzuur bevatten





Deze foto's heb ik afgelopen weekend gemaakt in het Noord-Hollands duinreservaat in een berkenbos De Fransman net voor Bergen. Als bron van informatie heb ik Wikipedia gebruikt. Ik heb nog meer foto's liggen die komen er nog aan.


 


maandag 8 oktober 2012

Paddenstoelen in het Heilooërbos

 
 
Klik op een foto en ze worden groter.




 


  
Ik ben voor het eerst paddenstoelen aan het fotograferen en ik moet zeggen het is best leuk.





 

 Dit zijn allemaal Porseleinzwam, die zaten op een omgevallen boom.


Misschien is het een beetje veel van het zelfde, maar ik vind ze gewoon mooi.















 






 

Ik hoef niet uit te leggen waarom ze Porseleinzwammen genoemd worden.
 

 

 

Hier viel zo mooi het zonlicht doorheen.























 
Witte knolamaniet.
Amathistzwam ook wel rodekoolzwam genoemd. Mooie kleur contrast met het groen.



 


Levermelkzwam


















 
Geen idee, ik vond de licht inval mooi.


 Inktzwam in een verdere staat.





















Gele ringboleet.
 


Gewone Hertenzwam maar ben ik niet zeker van.
 
 

Ik denk dat dit de Melksteelmycena is.

zondag 7 oktober 2012

Leeuwarden

 
Leeuwarden 29-9-2012
 

 
Tijdens een familie dag deze overvliegende ooievaar op de foto gezet.



Mooi tegen een blauwe hemel.
 
 

 
En een perfecte landing.